De rand van mijn 'Gardeners journal' vordert gestaag, ik ben met het laatste stukje bezig. En dan als laatste natuurlijk de nog een afwerkbies, de ophangtunnel, een label maken.
Maar zover is het nog niet! Ik moet het quilten een beetje doseren want mijn vingers gaan in protest.
Natuurlijk heb ik een Aunt Becky, natuurlijk gebruik ik die van tijd tot tijd, kijk maar eens naar de krassen op het metaal. Ja ja zó scherp zijn de naaldjes dus.
Soms gebruik ik een lepeltje, ook intensief gebruikt. Maar het werkt niet altijd even fijn, dus dan gebruik ik mijn vingers en duim om de naald te voelen. En dan ziet het er zó uit:
O wat doe ik mijn arme vingers toch aan.....
Ik ga rustig door, want ik wil de quilt nu toch af gaan maken, zo met het eind in zicht. Wie weet krijg ik ooit nog quilters-eelt?!
5 opmerkingen:
Oooh wat zijn die vingers herkenbaar voor een quilter. Er gaat voor mij niks boven het voelen met vingers en duim. Aunt Becky is al jaren in ruste en het theelepeltje is het ook niet.
Heel herkenbaar die vingers. Zo zien die van mij er ook uit op dit moment,maar ik doe het mezelf aan, want op één of andere manier moet ik het naaldje ook voelen!Veel succes met de gardeners journal, want ik vind hem erg mooi worden!
Ja, ook voor mij heel herkenbaar. Tot nu toe heb ik ook nog niets gevonden dat mij vingers kan vervangen. Die van mij gaan zelfs ontsteken, zodat ik dan wel een tijdje mòet stoppen. Je quilt wordt heel erg mooi!
Groetjes, Cisca
O ja, die vingers kunnen soms zo lek geprikt zijn, maar je vingers zijn wel het prettigste gereedschap. Veel succes!
Ja, ik herken die vingers ook, maar wil even waarschuwen!! Je kunt de zenuwtoppen beschadigen en als gevolg gevoelloze vingertoppen geven. Ik ga binnenkort leren duimquilten, misschien gaat dat beter, zeker voor mijn polsen.
Een reactie posten